Dag twee en drie van SXSW stonden helemaal in het teken van klimaatverandering, en hoe technologie en software aan de ene kant boter op het hoofd hebben, en tegelijk aan de andere kant de beste kaarten in handen hebben om het tij te doen keren. Dat maakt het zo dubbel: de technologische hoogstandjes om klimaatverandering te doen vertragen, te doen stoppen, of zelfs terug te draaien zijn er. De wil om ze ook effectief en belangeloos in te zetten ‘for the greater good’ is slechts weinigen gegeven.

Die ‘Human Connection’ wordt daardoor belangrijker dan ooit, en de voorbeelden waar we als maatschappij beter naar opkijken nemen, in tegenstelling tot overheden en andere instituten, hun verpletterende verantwoordelijkheid met verve op. 2 keynotes staken er deze week met kop en schouders bovenuit op SxSW.

Patagonia

Dat Patagonia al jaren een schoolvoorbeeld is van een ver doorgedreven Corporate Social Responsibility beleid wisten we wel al langer. Het bedrijf hanteert rigoureuze standaarden die er voor zorgen dat de activiteiten van het bedrijf waar mogelijk zo klimaatneutraal mogelijk zijn, niet alleen op vlak van de natuurlijke grondstoffen die nodig zijn om hun stukken te fabriceren, ook op vlak van de mensen en medewerkers die diezelfde producten maken worden gerespecteerd en billijk vergoed. Sinds 2002 geeft het bedrijf 1 procent van zijn wereldwijde omzet aan “1% for he planet”, een organisatie die Patagonia zelf startte en die intussen een hele rits bedrijven rond zich verzamelde die jaarlijks 1 procent van hun omzet inzetten voor het behoud en de verbetering van de planeet en haar milieu.

In 2022 ging Yvon Chouinard, oprichter van Patagonia, nog een stapje verder en gaf de eigendomspapieren van Patagonia door aan een trust fund, waarvan alle gegenereerde winsten ingezet worden voor datzelfde doel – het redden van de planeet. De familie behield wel nog het zeggenschap in de board van het bedrijf via hun Patagonia Purpose Trust, om ervoor te zorgen dat de missie van het bedrijf behouden blijft in de toekomst.

Chouinard gaf in datzelfde jaar de sleutels van de voordeur door aan Ryan Gellert, tot dan de General Manager EMEA van hetzelfde bedrijf. Ryan had al van kindsaf het levensmotto ‘If you make a mess, clean it up’ meegekregen, en trok die lijn graag door samen met Yvon binnen Patagonia. Het is die levensvisie die aan de wieg stond van een hele resem aan projecten die Patagonia maken tot wat het vandaag is. De Sustainable Apparel Coalition bijvoorbeeld, met als doel om binnen de textielindustrie meer aan de planeet terug te geven dan ze wegnemen, of de Fair Labor Association, een voorvechter voor de rechten van textielwerkers die audits doet bij alle aangesloten leden volgens een strenge regelset, en ook B Corp komt uit de schoot van Patagonia, de certifiëring die bedrijven kunnen aanvragen licht het volledige productieproces door en kijkt naar de impact op de natuur en medewerkers.

Big shoes to fill dus, maar als je Ryan hoort praten zit de juiste man alvast op de juiste plaats. Hij omschrijft zijn activiteiten op het middelpunt van what does the world need, what are we good at, and what makes us happy. Met Patagonia gaan ze resoluut voor de resultante van dat venn diagram, want “we lost the right to be pessimistic”.

Croquetas en boots on the ground

Een ander voorbeeld is José Andrés. De Spaanse chef-kok en restauranthouder staat bekend om zijn bijdragen aan de moderne Spaanse en moleculaire keuken en begon zijn culinaire carrière in Barcelona voordat hij naar de Verenigde Staten uitweek. Hij opende een aantal succesvolle restaurants, waaronder Jaleo, Zaytinya, Bazaar, en China Chilcano.

Andrés is niet alleen een begenadigd chef-kok, maar ook een filantroop van de bovenste plank. Hij is oprichter van World Central Kitchen, een non-profitorganisatie die maaltijden levert aan mensen die getroffen zijn door natuurrampen, conflicten of andere noodsituaties. Hij ontving talrijke onderscheidingen voor zowel zijn culinaire prestaties als zijn humanitaire inspanningen, zoals de James Beard Award en de Humanitarian of the Year Award, was genomineerd voor de Nobel Peace Prize in 2018 en werd door Barack Obama benoemd tot Ambassador for Citizenship and Naturalization.

Het verhaal van José startte bij de croquetas van zijn moeder. Als kind stond Andrés er altijd van te kijken hoe zijn moeder er telkens in slaagde om uit een lege koelkast de lekkerste croquetas te toveren. Een beetje onze lokale ‘klutskesdag’ zeg maar. De liefde die de man’s mama in het Spaanse gerecht stopte maakte dat Andrés er zijn levenswerk van maakte. De man is echter ook een begenadigd storyteller, en slaagt er telkens opnieuw in om gerechten en verhalen te maken die beklijven. Zoals hij het zelf omschrijft, bij een natuurramp is het belangrijk om de getroffenen zo snel mogelijk toch nog een gevoel te geven die doet denk aan ‘thuis’. En dat kan je niet beter doen door lokale, gekende gerechten te geven. Het heeft weinig zin om in pakweg Turkije na een aardbeving voet aan de grond te zetten en de mensen een Indiase curryschotel voor te schotelen, mensen hebben op zo’n moment nood aan herkenbaarheid en zien dus liever een bord manty (Turkish dumplings) komen.

Zijn organisatie World Central Kitchen (WCK) slaagt er meestal in om binnen de 24 uur na zo’n ramp up-and-running te zijn op het strijdtoneel. Laat ons stellen dat onze Belgische B-Fast’ers daar een puntje kunnen aan zuigen. WCK streeft ernaar om voedsel snel, efficiënt en veilig te leveren aan getroffen gebieden door gebruik te maken van lokale bronnen en samen te werken met lokale partners. Ter vergelijking: World Central Kitchen was 21 uur na de eerste beving in Turkije al aan het koken, B-Fast was ter plaatse na 9 dagen. Op die tijd had het team van World Central Kitchen met José al meer dan één miljoen maaltijden verstrekt…

Naast het bieden van directe voedselhulp, werkt World Central Kitchen ook aan het versterken van lokale voedselsystemen en het bevorderen van duurzame, veerkrachtige gemeenschappen. De organisatie ondersteunt lokale boeren, investeert in schone kooktechnologie en helpt bij het opzetten van voedselnetwerken in gebieden met voedselonzekerheid.

De wereld is dus nog niet om zeep. Probeer wat meer José te zijn, of wat meer Patagonia’s op te richten. Ik ga op zoek naar croquetas nu.